استفاده از برنامه تلفن همراه در نقشه‌برداری ثبتی (کاداستر)
ثبت کامل و کارآمد املاک و اطلاعات زمین در تحقق اهداف توسعه پایدار[1] و در آسان‌تر شدن انجام معاملات ملکی از اهمیت بالائی برخوردار است. از سوی دیگر، موفقیت فعالیت‌ها و تلاش‌ها در زمینۀ ثبت املاک، به شدت به موفقیت اجرای نقشه‌برداری ثبتی (کاداستر) بستگی دارد. امروزه در کشورهای مختلف از برنامه‌های گوشی همراه به منظور بهبود نقشه‌برداری ثبتی و تسریع اجرای برنامه‌های مدیریت زمین استفاده می‌شود. برای مثال در جمهوری اندونزی، طرح ثبت املاک به صورت یک اولویت ملی در آمده است. هدف طرح مذکور این است که قبل از سال 2025 برای تمام قطعات ملکی ثبت نشده و همچنین قطعات ثبت شدۀ قبلی، سند ثبتی معتبر صادر شود.
در شیوۀ سنتی نقشه‌برداری ثبتی، بازدیدهای میدانی مربوط به حدنگاری املاک توسط مأمورین کاداستر یا نقشه‌برداران دارای مجوز انجام می‌شود. این نقشه‌برداران از دستگاه‌ها و تجهیزات ژئودتیکی از جمله گیرندۀ سامانۀ ماهواره‌ای ناوبری جهانی (GNSS) استفاده می‌کنند. فرآیند جمع‌آوری و ذخیره‌سازی داده‌ها در روش سنتی تهیۀ اسناد مالکیتی، زمان‌بر و ناکارآمد است. از این رو، استفاده از تلفن‌های هوشمند در جمع‌آوری داده‌ها به طور روزافزون در حال گسترش است و برنامه‌های اختصاصی یا برنامه‌های متن باز مختلفی برای این کاربرد در حال توسعه هستند. با این حال، هنوز داده‌های لازم برای مدیریت زمین به صورت یکپارچه به وسیلۀ گوشی‌های همراه گردآوری نمی‌شوند. به عبارت دیگر، سلسله عملیات ثبت املاک معمولاً توسط تیم‌های مختلف مانند گروه جمع‌آوری داده‌های حقوقی (داده‌های مالکیتی)، گروه جمع‌آوری داده‌های مکانی و گروه ممیزی انجام می‌شوند. این امر، ادغام و پردازش یکپارچۀ داده‌ها را دشوار می‌سازد و چالش‌های مربوط به استانداردسازی داده‌ها و همینطور قابلیت به کارگیری داده‌ها را به دنبال دارد.
در اندونزی، اپلیکیشن ملی نقشه‌برداری ثبتی (کاداستر) موسوم به Survey Tanahku (به معنی"نقشه‌برداری زمین من") با هدف فائق آمدن بر مشکلات مذکور طراحی شده است. این برنامۀ گوشی هوشمند، قابلیت اتصال به حس‌گرهای ژئودتیک خارجی[2]، پایگاه دادۀ ملی ثبت اسناد و همچنین پایگاه دادۀ ثبت احوال کشور را دارد. از این رو، اپلیکیشن یادشده برای ارائه خدمات جامع حدنگاری مناسب بوده و انجام فرآیندهای نقشه‌برداری ثبتی را کارآمد و مقرون به صرفه می‌نماید.
ورود داده در این برنامه هم با اتصال به سرویس‌های مدیریت زمین از پایگاه دادۀ ملی کاداستر و هم از طریق اتصال به تجهیزات نقشه‌برداری امکان‌پذیر است. چنانچه داده‌های مربوط به یک قطعه زمین (پارسل) جدید با استفاده از دستگاه نقشه‌برداری تولید شوند، حدود و مرزهای پارسل به همراه اطلاعات توصیفی آن به صورت رکوردهائی در پایگاه دادۀ ژئوپکیج (GeoPackage) ذخیره می‌شوند. گفتنی است در ژئوپکیج از موتور پایگاه دادۀ SQLite استفاده می‌گردد که برای اپلیکیشن‌های مکانی همراه مناسب است.
اپلیکیشن Survey Tanahku به گونه‌ای طراحی شده تا امکان تهیه نقشه و انتقال داده بین پایگاه‌های دادۀ مختلف را برای نقشه‌برداران زمینی فراهم سازد. بنا بر این نقشه‌برداران با احراز هویت و حساب کاربری تعریف شده در سامانه ملی اطلاعات زمین (معروف به KKP) می‌توانند به صورت امن وارد این اپلیکیشن شده و بدون افشای اطلاعات کاربری به پایگاه‌های دادۀ مختلف متصل گردند.
مقدمات کار با این اپلیکیشن مراحلی دارد که نقشه‌بردار باید آن‌ها را انجام دهد. ابتدا لازم است یک نقشۀ کاری با تعریف منطقۀ مورد نظر آماده شود. این کار با ترسیم دستی یا با معرفی مختصات صورت می‌پذیرد. در مرحلۀ بعد نقشه‌های پارسل از پایگاه‌های دادۀ کاداستر وارد می‌شوند. سپس تصاویر و ارتوفتوموزائیک‌ها در برنامه بارگذاری می‌گردند. این تصاویر بعداً به طور خودکار توسط ژئوپکیج به صورت موزائیک‌های استاندارد در می‌آیند. در آخر نیز ابزار ردیابی به منظور ذخیره‌سازی جزئیات بازدید میدانی، روشن می‌شود.
با استفاده از این برنامه، نقشه‌برداران زمینی قادرند داده‌های ثبتی قطعات ملکی موجود را بررسی نمایند، با اتصال به گیرندۀ GNSS خارجی پارسل جدیدی را ایجاد کنند، از طریق سرویس‌های مدیریت زمین به تصاویر و اطلاعات قطعات ملکی موجود در پایگاه‌های دادۀ کاداستر دسترسی داشته باشند و همچنین قطعه جدیدی را بر اساس فاصله و آزیموت ایجاد نمایند.
همان طور که اشاره شد برای حدنگاری قطعه ملک جدید لازم است نقاط رئوس آن در محیط نقشه ترسیم شود یا با اتصال برنامه از طریق بلوتوث به گیرندۀ خارجی تعیین موقعیت ماهواره‌ای GNSS، مشخص گردد. البته اپلیکیشن به صورت پیش‌فرض از سنسور GNSS داخلی دستگاه تلفن همراه استفاده می‌کند. گزینه اتصال به گیرنده‌های GNSS خارجی (با دقت نقشه‌برداری) موجب می‌شود تا مختصات دقیق نقاط مرزی مورد توافق بین مالک یا مالکین قطعۀ مورد نظر و مالکین قطعات مجاور، به برنامه منتقل گردند. پس از انجام این فرآیند، قطعه زمین نقشه‌برداری شدۀ جدید در اپلیکیشن تلفن همراه ترسیم شده و موقعیت نقاط یا اضلاع قطعۀ جدید نسبت به قطعات مجاور بررسی می‌گردد.
سرانجام، داده‌های میدانی گردآوری‌شده توسط نقشه‌برداران به داشبورد نقشه‌برداری ارسال می‌گردند تا به صورت دفتری توسط مأمورین ثبت اعتبارسنجی شوند. در صورت پذیرفته شدن داده‌های ارسال‌شده به داشبورد، داده‌های میدانی از طریق سرویس‌های مدیریت زمین (KKP) در پایگاه‌های دادۀ کاداستر ادغام می‌گردند.
منبع:
https://www.gim-international.com/content/article/mobile-app-to-accelerate-land-administration-in-indonesia
ثبت کامل و کارآمد املاک و اطلاعات زمین در تحقق اهداف توسعه پایدار[1] و در آسان‌تر شدن انجام معاملات ملکی از اهمیت بالائی برخوردار است. از سوی دیگر، موفقیت فعالیت‌ها و تلاش‌ها در زمینۀ ثبت املاک، به شدت به موفقیت اجرای نقشه‌برداری ثبتی (کاداستر) بستگی دارد. امروزه در کشورهای مختلف از برنامه‌های گوشی همراه به منظور بهبود نقشه‌برداری ثبتی و تسریع اجرای برنامه‌های مدیریت زمین استفاده می‌شود. برای مثال در جمهوری اندونزی، طرح ثبت املاک به صورت یک اولویت ملی در آمده است. هدف طرح مذکور این است که قبل از سال 2025 برای تمام قطعات ملکی ثبت نشده و همچنین قطعات ثبت شدۀ قبلی، سند ثبتی معتبر صادر شود.
در شیوۀ سنتی نقشه‌برداری ثبتی، بازدیدهای میدانی مربوط به حدنگاری املاک توسط مأمورین کاداستر یا نقشه‌برداران دارای مجوز انجام می‌شود. این نقشه‌برداران از دستگاه‌ها و تجهیزات ژئودتیکی از جمله گیرندۀ سامانۀ ماهواره‌ای ناوبری جهانی (GNSS) استفاده می‌کنند. فرآیند جمع‌آوری و ذخیره‌سازی داده‌ها در روش سنتی تهیۀ اسناد مالکیتی، زمان‌بر و ناکارآمد است. از این رو، استفاده از تلفن‌های هوشمند در جمع‌آوری داده‌ها به طور روزافزون در حال گسترش است و برنامه‌های اختصاصی یا برنامه‌های متن باز مختلفی برای این کاربرد در حال توسعه هستند. با این حال، هنوز داده‌های لازم برای مدیریت زمین به صورت یکپارچه به وسیلۀ گوشی‌های همراه گردآوری نمی‌شوند. به عبارت دیگر، سلسله عملیات ثبت املاک معمولاً توسط تیم‌های مختلف مانند گروه جمع‌آوری داده‌های حقوقی (داده‌های مالکیتی)، گروه جمع‌آوری داده‌های مکانی و گروه ممیزی انجام می‌شوند. این امر، ادغام و پردازش یکپارچۀ داده‌ها را دشوار می‌سازد و چالش‌های مربوط به استانداردسازی داده‌ها و همینطور قابلیت به کارگیری داده‌ها را به دنبال دارد.
در اندونزی، اپلیکیشن ملی نقشه‌برداری ثبتی (کاداستر) موسوم به Survey Tanahku (به معنی"نقشه‌برداری زمین من") با هدف فائق آمدن بر مشکلات مذکور طراحی شده است. این برنامۀ گوشی هوشمند، قابلیت اتصال به حس‌گرهای ژئودتیک خارجی[2]، پایگاه دادۀ ملی ثبت اسناد و همچنین پایگاه دادۀ ثبت احوال کشور را دارد. از این رو، اپلیکیشن یادشده برای ارائه خدمات جامع حدنگاری مناسب بوده و انجام فرآیندهای نقشه‌برداری ثبتی را کارآمد و مقرون به صرفه می‌نماید.
ورود داده در این برنامه هم با اتصال به سرویس‌های مدیریت زمین از پایگاه دادۀ ملی کاداستر و هم از طریق اتصال به تجهیزات نقشه‌برداری امکان‌پذیر است. چنانچه داده‌های مربوط به یک قطعه زمین (پارسل) جدید با استفاده از دستگاه نقشه‌برداری تولید شوند، حدود و مرزهای پارسل به همراه اطلاعات توصیفی آن به صورت رکوردهائی در پایگاه دادۀ ژئوپکیج (GeoPackage) ذخیره می‌شوند. گفتنی است در ژئوپکیج از موتور پایگاه دادۀ SQLite استفاده می‌گردد که برای اپلیکیشن‌های مکانی همراه مناسب است.
اپلیکیشن Survey Tanahku به گونه‌ای طراحی شده تا امکان تهیه نقشه و انتقال داده بین پایگاه‌های دادۀ مختلف را برای نقشه‌برداران زمینی فراهم سازد. بنا بر این نقشه‌برداران با احراز هویت و حساب کاربری تعریف شده در سامانه ملی اطلاعات زمین (معروف به KKP) می‌توانند به صورت امن وارد این اپلیکیشن شده و بدون افشای اطلاعات کاربری به پایگاه‌های دادۀ مختلف متصل گردند.
مقدمات کار با این اپلیکیشن مراحلی دارد که نقشه‌بردار باید آن‌ها را انجام دهد. ابتدا لازم است یک نقشۀ کاری با تعریف منطقۀ مورد نظر آماده شود. این کار با ترسیم دستی یا با معرفی مختصات صورت می‌پذیرد. در مرحلۀ بعد نقشه‌های پارسل از پایگاه‌های دادۀ کاداستر وارد می‌شوند. سپس تصاویر و ارتوفتوموزائیک‌ها در برنامه بارگذاری می‌گردند. این تصاویر بعداً به طور خودکار توسط ژئوپکیج به صورت موزائیک‌های استاندارد در می‌آیند. در آخر نیز ابزار ردیابی به منظور ذخیره‌سازی جزئیات بازدید میدانی، روشن می‌شود.
با استفاده از این برنامه، نقشه‌برداران زمینی قادرند داده‌های ثبتی قطعات ملکی موجود را بررسی نمایند، با اتصال به گیرندۀ GNSS خارجی پارسل جدیدی را ایجاد کنند، از طریق سرویس‌های مدیریت زمین به تصاویر و اطلاعات قطعات ملکی موجود در پایگاه‌های دادۀ کاداستر دسترسی داشته باشند و همچنین قطعه جدیدی را بر اساس فاصله و آزیموت ایجاد نمایند.
همان طور که اشاره شد برای حدنگاری قطعه ملک جدید لازم است نقاط رئوس آن در محیط نقشه ترسیم شود یا با اتصال برنامه از طریق بلوتوث به گیرندۀ خارجی تعیین موقعیت ماهواره‌ای GNSS، مشخص گردد. البته اپلیکیشن به صورت پیش‌فرض از سنسور GNSS داخلی دستگاه تلفن همراه استفاده می‌کند. گزینه اتصال به گیرنده‌های GNSS خارجی (با دقت نقشه‌برداری) موجب می‌شود تا مختصات دقیق نقاط مرزی مورد توافق بین مالک یا مالکین قطعۀ مورد نظر و مالکین قطعات مجاور، به برنامه منتقل گردند. پس از انجام این فرآیند، قطعه زمین نقشه‌برداری شدۀ جدید در اپلیکیشن تلفن همراه ترسیم شده و موقعیت نقاط یا اضلاع قطعۀ جدید نسبت به قطعات مجاور بررسی می‌گردد.
سرانجام، داده‌های میدانی گردآوری‌شده توسط نقشه‌برداران به داشبورد نقشه‌برداری ارسال می‌گردند تا به صورت دفتری توسط مأمورین ثبت اعتبارسنجی شوند. در صورت پذیرفته شدن داده‌های ارسال‌شده به داشبورد، داده‌های میدانی از طریق سرویس‌های مدیریت زمین (KKP) در پایگاه‌های دادۀ کاداستر ادغام می‌گردند.
منبع:
https://www.gim-international.com/content/article/mobile-app-to-accelerate-land-administration-in-indonesia
