لزوم اجرای طرحهای آبخیزداری در میناب استان هرمزگان

لزوم اجرای طرحهای آبخیزداری در میناب استان هرمزگان

وقوع سيل نه تنها سبب بروز خسارت هاي فراوان به اماکن، تاسيسات و جان افراد مي شود، بلکه سبب از بين رفتن دو فاکتور بنيادي کشاورزي، يعني آب و خاک نيز مي شود. به همين سبب مهار و بهره برداري از سيل يکي از سياست هاي اصلي آبخيزداري در کشور مي باشد.
اثر اجراي طرح هاي آبخيزداري بر کاهش سيلاب روشن بوده است. از آنجا که محدودیت منابع آبی محدوديت اصلي توليد مي باشد، مهار و ذخيره سيلاب نه تنها خسارت هاي سيل را به ميزان قابل چشمگيري کاهش داده بلکه با جلوگيري از هدر رفتن آب باران بهبود اقتصادي را نيز به همراه داشته است. بنابراين روش هاي متکي بر دانش بومي مي تواند پايه خودکفايي و توسعه پايدار باشد.
تهيه طرح هاي جامع آبخيز داري در کليه زير حوضه ها به ويژه آبريز شهرهاي در معرض سيلاب و با تخصيص اعتبارات لازم اجرايي مي توان علاوه بر کاهش خسارت هاي سيل به مزارع، باغات، تاسيسات و شهرها، از آن براي تغذيه سفره های آب زیر زمینی و آبياري سيلابي، استفاده کرد و از رشد پدیده فرونشست که خود از عوامل مستعد شدن منطقه به سیلاب می باشد، جلوگیری نمود.

سیلاب دی ماه 1400میناب، گواه دیگری بر لزوم اجرای طرح آبخیزداری در کشور و ازجمله این مناطق می باشد. بر اساس آخرین پردازش‌های انجام شده در سازمان نقشه برداری کشور در استان هرمزگان، مناطقی به وسعت 550 کیلومترمربع در اطراف شهر میناب دچار فرونشست با بیشترین نرخ 6.58 سانتی متر در سال می‌باشد. مناطق بیشینه فرونشست مناطقی می باشد که بیشترین آسیب را از سیل اخیر متحمل شده است. مسلما اجرای طرحهای آبخیزداری در این مناطق ضمن جلوگیری از خسارت سیلاب موجب تغذیه آبخوان منطقه و جلوگیری از رشد و گسترش فرونشست خواهد شد.